Benim danışmam birşeyler var.
Ben zevk almıyorum. Ben mutlu olamıyorum. Hani bazen insanın içinde sıkıntı olur ya. Onun gibi degil hiçbir sıkıntım yok şuan yada kendimle çelişiyorum. Var da olabilir fakat benim haberim yok.
ALANYA da ikamet ettim yıllarca. Iskelede mısır tezgahim vardı devrettim. Hergün barlar sokagından geciyordum. Orada den zevk almiyordum. Yeni gelen insanlar, karı kız kesiyordu tabiri caizse. Bende onlara bakıp yazık derdim icimden. İnsanlari hayranlıkla izlerlerdi. Daha acık giyinen turistlerin ise icine düsecek gibi bakarlardi sanki.
Neyse zaman gecti ben bi hayal kurdum hayalimin pesinden istanbula geldim. Yaklasik 15 gündür kadıköyde couch ta kalıyrum. (Özgür’e ayrıca tesekkür ederim kadıköy couchu)
Evet ben bu zevk almamayi ne zaman fark ettim.Yine food gruplarinda birisi kadıköyle olduğunu yazmıstı onunla taniş olmak için gittim tanıştım. Aradan zaman geçti. Dün gece yine yazdı bana davet etti Kadıköyde barlar sokagına gittim insanlar gittikce kalabalıklasıyor. Araclar yoldan geciyor. İnsanlar birbirlerinden sinyal çekiyor bira istiyenler var. Para istiyenler var.
Bana da soylediler sinyal çekelim de moda sahile gidip içelim dediler. Sinyal dedikleri şey para dilenmek sadece acim yemek alacam degil eksiğim var bira alacam diyorlar. Bunu ben yapamam dedim ve ayrıldik.
Herkesten özür dilerim. Detaycı bir insanım bana olayı anlat kısa söyle diyor arkadaşlarım.
Ben buraya sadece hicbirşeyden zevk almigorum desem yanlıs anlaşılacaktim. Belki gruptan atılacaktım. O yuzden biraz ayrintiya giriyorum.
Normalde sıkıcı bir insan oldugumu düsünmuyorum ama sanirım sıkıcı birisiyim.
Ha bu arada gülemedigim gibi aglayamıyorum ne yapmam gerek. Kendine aci vermeye basladım aglamak icin canim yaniyor ama aglayamiyorum. Lutfen ne oluyor bana bilgisi olan birisi var mı aramızda.
